FAYSAL ATMACA: KÜLLERİMİZ ORMANA KARIŞIYOR

ORMAN YANGINLARI! KÜLLERİMİZ ORMANA KARIŞIYOR

KÜLLERİMİZ ORMANA KARIŞIYOR “Ağaç kesenin başını keserim.” Fatih Sultan Mehmed NetHaberler | Faysal Atmaca Bazı şeyler vardır ki, sessizdir ama yüreği olan her canlıya haykırır. Bazı acılar vardır ki, çığlık atmaz ama toprak titrer, kuşlar susar, hava küser. Ormanlar yanarken, alev alan sadece ağaçlar değil; nefesimiz, geleceğimiz ve vicdanımızdır. Ve her yaz bir başka felaketle sınanır bu ülke. Bir başka şehirde, bir başka dağda, bir başka vadide. Yeşil bir umuda kıyılır. Ve biz, yine ekrana bakar, yine geçer gideriz. Ormanlar sadece bir doğa parçası değildir. Orman, havadır; ciğerimize dolan her temiz solukta onun izini taşırız. Orman, sudur; toprağın kalbine damla damla işleyen berekettir. Orman, topraktır; binlerce yıldır taşıdığı hayatı sabırla koruyan ana kucağıdır. Ve orman, nefestir; bir çocuğun gülüşü, bir annenin duası, bir kuşun kanadıdır. Ama tüm bu kutsallığa rağmen Ormanlara karşı yapılan ihanet, dur durak bilmemektedir. Ormanları kasten yakanların elleri sadece kurum değil; kan ve günah doludur. Bunu üç başlıkta değerlendirmek gerekir: 1. Terörist Faaliyetlerle Orman Yakanlar Özellikle Ege ve Akdeniz kıyılarında ormanları “yakma eylemi” adı altında sistematik olarak hedef almaktadır. Bu, yalnızca doğaya değil, aynı zamanda devlete, halka ve topluma yönelik alçakça bir savaştır. Yanan her ağaçta, o bölge halkına karşı işlenmiş bir nefret suçu, psikolojik harp vardır. Bu eylemler, sadece güvenlik birimlerinin değil, toplumun tüm kesimlerinin ortak tepkisiyle mahkûm edilmelidir. Bu hainlerin eliyle yanan her orman, sadece bir çevre katliamı değil; aynı zamanda bir milli güvenlik sorunudur. 2. Kasten Yakan Rant Canavarları Gözünü hırs bürümüş bazı çevreler, ormanları bilerek yakan, ardından imar yasalarıyla kuşatan, sonra da rantla betonlaştıran bir organize düzenin parçasıdır. Bunlar için bir vadi, bir kuş yuvası ya da bir zeytin ağacı değil; sadece “metrekare” vardır. Bu kişiler, ormanı yakarak üzerine inşa ettikleri her binayla sadece doğaya değil, insanlığa ihanet etmektedir. 3. İhmal ve Duyarsızlıkla Ormanı Yakanlar Bir izmarit, Bir cam şişe, Bir açık bırakılan mangal. Ve sonra binlerce hektar kül. Bu ihmalkârlık, cehaletin değil; vicdan yoksunluğunun ürünüdür. Eğitimsizlikle değil, değersizlikle açıklanır. Ormanları yakanlara karşı uygulanması gereken cezalar, sadece sembolik değil, caydırıcı ve ibretlik olmalıdır: •    Kasten yakanlar için müebbet hapis, terörle mücadele kapsamına alınmalı, •    Rant amaçlı yakmalarda mal varlığına el koyma ve kamu hizmetlerinden süresiz men, •    İhmal sonucu orman yakanlara ağır para cezaları, kamu hizmeti zorunluluğu ve adli sicil kayıtlarına işlenecek doğa suçu statüsü uygulanmalıdır. Ve en önemlisi: Yanan orman alanlarının imara açılması anayasayla tamamen yasaklanmalı, bir karışına bile çivi çakılmamalıdır. Orman yanarken sessiz kalan, ona su taşımayan, yangına göz yuman veya yangından siyasi medet uman,vazifesini yapmayan,yapamayan herkes; bu suça ortaktır. Çünkü orman, sadece çevrecilerin meselesi değildir. O, bir milletin onurudur. Bir ağacın gölgesinde yetişen her çocuk, bu yangınlara karşı korunmayı hak eder. Ve unutulmamalıdır: Yanarsa orman, susar kuş. Susarsa kuş, kurur toprak. Kurursa toprak, insan biter. Bugün bir söz verelim. Bir izmarit atmayacağımıza, Bir fidan dikeceğimize, Yangın gördüğümüzde sadece izlemeyeceğimize ve sadece bu benim işim değil sorumlular söndürsün demeyeceğimize,hükümet istifa hükümet istifa diye bağırarak teröristlerin işini kolaylaştırmayacağımıza ve onların değirmenine su taşımayacağımıza Ve bir daha hiçbir çocuk, “Baba, orman neydi?” diye sormasın diye, Ormana sahip çıkalım. Çünkü ormanı kaybeden, Sadece bir ekosistemi değil, insan olma hakkını da kaybeder yani çare ararken suç üretmeyelim vesselam.