Vatan ve İstiklal Âşığı Bir Şair: Mehmed Akif Ersoy

Vatan ve İstiklal Âşığı Bir Şair: Mehmed Akif Ersoy

İstiklal Marşı’mızın şairi, Milli Mücadele’nin manevi mimarlarından Mehmet Akif Ersoy’u 27 Aralık 1936’da ebedî istirahatgâhına uğurlanan Millî şairimiz ülkenin en güçlü kalemlerinden biri olmuştur.

Vatanına, bayrağına, sanatına ve her şeyden önemlisi insan olmanın sorumluluğuna yakışır bir ömür süren Mehmet Akif’i İstiklal Marşı müsabakasında sergilediği onurlu duruş ve hayatına dair birçok kesit, hayat karşısındaki sağlam duruşunun güzel örnekleridir.

Yakın tarihimizde adından çokça söz ettiren âbide bir şahsiyettir. Mücadelesiyle, duruşuyla, azmiyle örnek ve önderdir. Halkla iç içe yaşayan aydın kimliğiyle toplumun ağlayan gözü, sızlayan yüreği olmuştur. Dün olduğu kadar bugün de evrensel değerlere bağlılığı, vatanseverligi, feraseti, cesareti ve gönül zenginliğiyle aramızda yaşamaktadır. Âkif; hayata bağlı, milletine sevdalı, mert, hür edalı, engin vefalı, bir fikir adamı ve güçlü bir şairdir. Şiirde zirveyi yakalamış, sanatı toplumun hizmetine sunmuş, sanatıyla birlikte mücadelesini de samimiyetle ortaya koymuştur.

Milletlerin büyüklüğü, ilim, sanat, teknoloji ve fende yetiştirdiği fikir adamlarının ufku kadardır. Çizdigi ufukla bu memleketin mihenk taşıdır. Toplumun gönlünde taht kurmasının nedeni, ne veteriner ne milletvekili ne de mevki sahibi olmasıdır. Âkif’e duyulan sevginin gerçek sebebi; yaşadığı toprağın gür sesi olmasıdır. Mehmet Akif Ersoy, adalet, merhamet, çalışkanlık, vatanseverlik, doğruluk ve dürüstlük gibi birçok değere sahip olmasıyla -dün olduğu gibi bugün de- gençlerimize ideal bir örnektir.
Her şiiri ayrı bir derinlik barındıran, hakikati gür bir şekilde dile getiren değerimiz, satırlara sığdırmak gerçekten çok zor. Onun dizelerini, fikir dünyasını layıkıyla anlamak ve anlatmak gerekir.
Safahat’ıyla ve makaleleriyle yolumuzu aydınlatan, hak ve hakikat uğruna verdiği çabayla örnek alınacak bir mücadele ve dava insanı olduğu aşikardır.
Olmaz ya… Tabii…

-Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu? –
(Kuran-ı Kerim)

Olmaz ya… Tabii… Biri insan, biri hayvan!
Öyleyse cehalet denilen yüz karasından

Kurtulmaya azmetmeli baştanbaşa millet.
Kâfi değil mi, yoksa bu son ders-i felaket?

Son ders-i felaket neye mal oldu? Düşünsen:
Beynin eriyip yaş gibi damlardı gözünden!

‘Son ders-i felaket’ ne demektir? Şu demektir:
Gelmezse eğer kendine millet, gidecektir!

Zira, yeni bir sadmeye (çarpmaya) artık dayanılmaz;
Zira, bu sefer uyku ölümdür; uyanılmaz!

Coşkun, koca bir sel gibi, daim beşeriyyet,
Müstakbele (geleceğe) koşmakta verip seyrine şiddet.

Dağlar, uçurumlar, ona yol vermemek ister…
Lakin o, ne yüksek ne de alçak demez örter!

Akvam (kavimler, milletler) o büyük nehre katılmış birer ırmak…
Elbet katılır… Hangisi ister geri kalmak?

Bizler ki bu müthiş, bu muazzam cereyanla
Uğraşmaktayız… Bak, ne kadar çılgınız anla!

Uğraş bakalım, yoksa işin, hey şaşkın!
Kurşun gibi sur’atli, denizler gibi taşkın

Bir çağlayanın menba-i dehhaşına (dehşetli kaynağına) doğru
Tırmanmaya benzer, yüzerek, başka değil bu!

Ey katre-i avare (zavallı damla) , bu cuşun, bu huruşun
Ahengine uymazsan, emin ol, boğulursun!

Yıllarca, asırlarca süren uykudan artık,
Silkin de muhitindeki zulmetleri yak, yık!

Bir baksana: gökler uyanık, yer uyanıktır;
Dünya uyanıkken uyumak, maskaralıktır!

Eyvah! Bu zilletlere sensin yine illet…
Ey derd-i cehalet, sana düşmekte bu millet,

Bir hale getirdin ki, ne din kaldı, ne namus!
Ey sine-i islam’a çöken kapkara kâbus,

Ey hasm-ı hakiki (derçek) , seni öldürmeli evvel:
Sensin bize düşmanları üstün çıkartan el!

Ey millet uyan! Cehline kurban gidiyorsun!
İslam’ı da batsın, diye tutmuş ye diyorsun!

Allah’tan utan! bari bırak dini elinden…
Gir leş gibi topraklara kendin, gireceksen!

Lakin, ne demek bizleri Allah ile iskat (susturmak) ?
Allah’tan utanmak da olur, ilim ile… Heyhat!
(Safahât)

Millî şairimiz merhum Mehmet Akif Ersoy’u ölüm yıl dönümünde saygı, rahmet ve şükranla anıyorum.”

Saygı ve hürmetle