Gasilhane

Gasilhane
Siz hiç cenaze esnasında ” Gasilhane ” ye girdiniz mi? Gasilhane; ölünün yıkandığı yerdir. Arapça ” gasil ” yıkamak, yıkanmak kelimesinden geliyor. Özellikle birinci dereceden yakınlarını kaybedenlerin bazıları oraya girmek istemez, kaybettiği yakınını hayattaki haliyle hatırlamayı tercih eder. Geçenlerde ben de akrabamız olan yaşlı ninenin cenazesinde buraya girip onun yıkanıp, kefenlenmesine tanıklık etmek istedim. İnsanlığın gidişatının nereye vardığını sorguladığım şu günlerde benim için önemli bir andı bu an. İnsan için her şey buraya kadarmış diyeceğimiz, hepimizin eğer kısmet olursa tabii bu şekilde aşamalardan geçerek uğurlanacağımız son duraklardan birisi burası. Ölümü bir buralarda, bir de hastanelerde hatırlıyoruz. Ölen için edilen dualar, herkes için ölümlerin hayırlısını dilemeler hep buralarda olur. Yıkandıktan sonra kefenlenen ölü, cenaze namazı kılınmak üzere tabut içinde musalla taşına koyulur. Cahit Sıtkı Tarancı ” Otuz Beş Yaş ” şiirinde bu durumu şöyle dile getirir: ” Bir namazlık saltanatın olacak / Taht misali o musalla taşında ” yani tabutunun konulduğu o musalla taşı senin tahtındır ve herkes namaz kılarak seninle burada vedalaşacak işte bu senin hayatta hüküm sürdüğün son saltanattır.
Herkes birgün mutlaka ölecek, ölümün saati yok. Ölüm ne zaman, nerede, nasıl gelir belli değil bu yüzden insanın öleceğini bildiği halde hala yaşamayı becerememesi de çok acı bir olay değil midir? Kendimizi hayatın akışına o kadar kaptırıyoruz ki ölüm aklımıza gelmiyor. Şöyle bir durup kendi kendimize bakmak, sakinleşmek, sevdiklerimize daha çok zaman ayırmak, bizi biz yapan değerlerimize sahip çıkmak sonra heveslerimizin, hayallerimizin peşinden gitmek.. Biz ne zaman gerçekten yaşayacağız, madem ölüm var neden alışkanlıklarımızın, takıntı ve hırslarımızın hayatlarımızı tüketmesine izin veriyoruz? Pişmanlık duyulmadan bir ömür nasıl yaşanır? Bu sorulara cevap bulmamız gerekir.