DIŞI İMANLI, İÇİ İNKÂRLI OLANLARA ÇAĞRI!

Ocak 1991 ..

Tam tamına 32 yıl önce üstad Sezai Karakoç’un Diriliş Dergisi’ndeki çığlığını duyan olmadı.

2 Ağustos 1990 tarihinde başlayıp

28 Şubat 1991’de biten, 

Irak ile ABD öncülüğündeki İngiltere, Kuveyt, Fransa, Suudi Arabistan ve Mısır’ın da aralarında bulunduğu Birinci Körfez Savaşı’nda ( Petrol Savaşı)

Kuveyt’i işgal girişimi esnasında müslümanların sesini duymayan İslâm ülkelerinin başındaki liderler,

2023 yılındayız yeni bir yüzyıldayız yine kulaklarını tıkamış 

Gazze’de ,Filistin’de müslümana yapılan zulmü sessiz kalıyor..

Zalim aynı zalim, masum aynı masum…

Seyircisi ise zulüm karşısında sahip olduğu dinin vecibelerini yerine getirmeyen dışı imanlı, içi inkârlı güya müslüman liderler.

Türkiye Cumhuriyeti Devleti her zamanki diplomasisi ve de yardımlarıyla dört bir koldan bölgeye intikal etsede zalim durmuyor.

İslâm ülkeleri zulüm karşısında birleşmedikleri müddetçe düşman hep aynı tavrı gösterecek.

Huylu huyundan vazgeçmez.

Bu Haç İle Hilal’in savaşı…

İslamiyet cihana hakim olana kadar bu savaş devam edecek.

O halde hala ne bekliyorlar?

Neden İslam Birliği Ülkeleri harekete geçmiyor?

Bu sessizlik bana ; 

1991’de ki Petrol Savaşı’nda Kuveyt’i işgal girişimi sırasında İslam Ülkeleri Yöneticilerine yazdığı Çağrı yazısıyla dikkatleri üzerine çeken rahmetli üstat Sezai Karakoç’un “ÇAĞRI” yazısını hatırlattı.

Ne zaman ki müslüman bir beldeye ateş düşse hep çaresizlik belimi büker ve Sezai Karakoç’un “Çağrı” yazısı aklıma düşer

Bakın Çağrı’sında ne diyor Üstad Sezai Karakoç? 

………………………..

İSLÂM ÜKELERİNİN BAŞINDA BULUNANLARA ÇAĞRI

Size sesleniyorum.

İslam ülkelerinin başında bulunan cumhurbaşkanları, başkanlar, krallar, size sesleniyorum.

Türkiye’nin, Mısır’ın, İran’ın, Suriye’nin, Ürdün’ün, Pakistan’ın, Tunus’un, Cezayir’in, Fas’ın ve diğer İslam ülkelerinin başında bulunanlar size sesleniyorum.

Bulunduğunuz yere nasıl geçmiş olursanız olun ister kaderin sevkiyle veya cilvesiyle, ister babadan dededen size geçen veraset hakkıyla ister alnınızın teriyle, ister hak ve hukukla, ister kuvvet zoruyla halkınızın yönetimini ele geçirmiş bulunun, size sesleniyorum ve diyorum ki;

tarihin en kritik göreviyle, en ağır sorumluluğu ve ödeviyle karşı karşıyasınız.

Bu görevi çoktan yerine getirmeniz lazımdı şimdiye kadar. 

Şimdi, hülûl etmiş vâdenin son deminin son demidir.

Bu görev nedir?

Bu görev, derhal bir araya gelip bir SAVUNMA ANLAŞMASI yapmanız ve bunu harfi harfine uygulamanızdır.

Yani herhangi bir İslam ülkesine saldırı olursa, ona hep birden karşı koyma hususunda anlaşmak durumuyla karşı karşıyasınız.

Neden böyle bir anlaşmaya ihtiyaç vardır? 

Batı ülkeleri Körfez’in petrol bölgesini işgale başlamıştır da ondan. 

O işgal bitince hep birden Irak’a saldıracaklardır. 

Bunun için de bahane hazırdır. 

Bu bahaneyi, Irak, Kuveyt’i işgal etmekle bizzat kendisi vermiştir.

Irak’ın işi bittikten sonra, teker teker birer bahane ile sizin ülkeleriniz aynı batılı ülkelerin hava, deniz ve kara kuvvetlerinin saldırısına uğrayacaktır.

Tıpkı Moğolların İslam ülkelerini zapt etmeleri gibi. O zaman, ülkenin biri alındığında, komşusu seyirci kalıyordu. Ama hemen ardından sıra kendisine geliyordu.

Tıpkı Endülüs’teki parçalanmadan sonra olduğu gibi. 

Bir beylik, İspanyolların vahşi saldırısına uğradığında öbürleri hareketsiz ve cansız, kurbanlık koyun gibi sıranın kendisine gelmesini bekliyordu.

Ülkelerinizi aynı duruma düşürmeyiniz, tarihten ibret alınız, ey başkanlar, cumhurbaşkanları, krallar!

Siz böyle bir anlaşma girişiminde bulunduğunuzda, batılı ülkeler engel olmaya kalkışırlarsa, işte o vakit, böyle bir anlaşmanın zarureti çok daha belirgin bir şekilde ortaya çıkar.

Eğer onlar petrol bölgesinden sonra ülkelerimize saldıracaklarsa, bu savunma anlaşmasını yapmayıp ihmal etmemiz bize çok pahalıya mal olacaktır.

Batılıların ülkelerimize saldırma niyetleri yoksa ve iddia ettikleri gibi Irak bize saldıracaksa, böyle bir savunma anlaşmasından işkillenmemeleri gerekir.

Bu savunma anlaşmasında, kim saldırırsa onunla savaşılacağı zikredileceğine göre, bundan gocunacak olanın niyeti kötü demektir. Kötü niyetli değillerse, böyle, bir savunmaya yönelik anlaşmayı desteklememeleri için bir sebep olmamalıdır.

Ey krallar, hükümdarlar, başkanlar, cumhurbaşkanları! 

Saniyelerin kıymetli anlarını yaşıyoruz. Vakit kaybetmeyiniz, bir araya geliniz, İslam ülkelerinin sigortası gibi, kutlu savunma anlaşmasını derhal imzalayınız.

Bunu yapmadığınız takdirde, talihsiz halkların çocukları, kıyamete kadar, tarihle birlikte bu ihmalinizi elbet hayırla yad etmeyeceklerdir.

Otuz senedir yazıyorum. Tüm eserlerimde Batı’nın bir gün gelip petrol bölgesini işgal edeceğini, sonra teker teker öbür ülkeleri istilaya girişeceğini açık ve seçik bir şekilde yüzlerce kez yazdım.

Bugün ne yazık ki, bu öngörüm tahakkuk etmeye başladı. Keşke

yanılsaydım. 

Keşke yalancı çıksaydım!

Kuveyt’in işgalinin ardından yaptığım yorum bugün, yani dört ay sonra, gazete manşetlerine geçti.

Şimdi de yakın gelecek için sizi uyarıyorum; harekete geçin, protokolü bir kenara itin – Protokol, bir şekil, bir usul meselesidir ve esas içindir-.

Protokol, esasa engel olmamalıdır. 

Engel olursa zararlı olmuş demektir, onu çiğnemek gerekir. 

Evet, protokollerin, diplomatik geleneklerin mahkûmu olmayınız, hâkimi olunuz. Çünkü, bütün bunlar, halkların güveni içindir, yoksa o güveni sarsma pahasına muhafazası gerekli kurallar değildirler.

Diplomatik kurallar, evrensel insan hakları ilkeleri değildir. 

Özgür yaşamak isteyen halkların başları olarak sizler, tüm kuralları bu açıdan görmeye ve değerlendirmeye mecbursunuz.

Kuveyt’ten çekilirse Irak’ı da savunma birliğine alınız. 

Çünkü: batılılar ne yapıp yapıp sizlerle Irak’ı çarpıştırmak istiyor.

Hiçbir çağrı, hiçbir yazı, hiçbir mektup benim size yönettiğim bu çağrıdan daha açık yazılamaz.

Ben hatırlatma görevimi yerine getiriyorum. 

Eğer mümkün olsa ve bir etkisi bulunsa, her birinizi ziyaret edip bu anlaşma için sizi ikna etmek isterdim.

Fakat, heyhat ki, o güç ve imkânda değilim. Ancak, buradan seslenebilirim. Ve işte sesleniyorum.

Vakit kaybetmeden, İslam Birliği Sekretaryasını, gerçek, etkin, askeri, ekonomik ve kültürel bir Birliğe çeviriniz. En azından bir Savunma Paktı haline getiriniz.

Bunu yapmanız için kendi kendinizi aşmanız gerekiyorsa, aşınız, bir kerecik olsun aşınız;

Allah için, din için, yurt ve milletimiz için kendinizi aşınız. 

Çünkü: biliniz ki, kim ne derse desin, Batılılarca ne kadar bölünmüş olursa olsun, yurt ve milletimiz, aslında birdir.

Bu millet, yekpare bir millettir, bu yurt yekpare bir yurttur. 

Geçmişte böyleydi, gelecekte de böyle olacaktır. 

Bugünkü durum geçicidir, arızî bir fetret döneminden başka bir şey değildir.

Her şeyi unutmuş olamazsınız. Rüyalarınızı kurcalayınız, belki benim çığlığımın bir zerresini olsun orada bulacaksınız.

Çocukluğunuzu hatırlayınız. 

Dedenizin, babanızın, annenizin, bu ülke gerçek düşünür ve şairlerinin, er ve erenlerinin size vasiyetlerini hatırlamıyor musunuz?

Bulunduğunuz mevkilerde ebedi kalacağınızı mı sanıyorsunuz?

Dost acı söyler. 

Biliniz ki, tarihin bu en korkunç anında gerekeni yerine getirmezseniz, fırtınaların en şiddetlisiyle bulunduğunuz zirvelerden yokluğun uçurumuna savrulup gideceksiniz.

Kulağınızı, bastığınız toprağa yapıştırınız. 

Yerin altındaki ölüler, sizden bu masum milleti ve yurdu korumanız için milyonlarca ağızdan sesleniyorlar.

Dağlardan, tepelerden, gönüllerden yükselen sesi işitiniz. 

Gece ve gündüz demeyiniz, gece yarısı da olsa toplanıp anlaşınız.

Camilerden, kubbelerden, yazma eserlerin sayfalarından, tüm yurt ve tarih çizgilerinden yükselen sesi işitmek için bir kerecik olsun kendinizi aşınız.

Gençliğinizde gelip sizi yoklayan idealleri düşününüz. 

Etrafınızda uçuşan, nice genci yakıp kavuran idealleri hatırlayınız.

Birinci Dünya Savaşında, dinleri, milletleri, yurtları, dinimiz, milletimiz, yurdumuz (ki bunlar birbirine perçinlenmiş kutlu değerlerimizdir, birbirlerinden ayrılmazlar) uğruna canlarını veren, kanlarını kara toprağın içtiği, çöllerde ve gurbetlerde kalmış şehitleri hatırlayınız. 

Dökülen kanları ve gözyaşlarını hatırlayınız. 

Annelerin döktüğü gözyaşlarını hatırlayınız.

Birliğin bozulmasının üzerinden yüzyıla yakın bir zaman geçti. 

Ülkelerimizin kârı ne oldu? 

Bir parça geriye dönüp baksanız, bir savunma birliği kurmayı, bir hayat memat meselesi olarak görürsünüz.

Gözünüze Batılıların çektiği perdeyi yırtıp atmak için bir kerecik olsun kendinizi aşınız ey başkanlar, cumhurbaşkanları, krallar!

Şeyhlerin, emirlerin artık gözüken akıbetinden ibret alınız. 

Çağ, sizi hesaba çekmeden siz çağın hesabını yapınız.

Size, bir milyar Müslüman’ın gönlüne tercüman olduğuma yürekten inanarak sesleniyorum.

Vaktin kalmadığını, mukadder anın yaklaştığını haber veriyorum.

Kimileri sizin şimdiye kadarki tutumunuzla bu çağrıya layık olmadığınızı söyleyeceklerdir.

Öyle de olsa, şimdi iktidarda olduğunuzdan sizi uyarmak bir görevdir. 

Siz bu görevi yapmazsanız, elbet, büyük devrim olacak ve görev yapacaklar gelecektir.

Sizi uyarıyorum, şahıslarınızla ve şahıslarınız dışında tüm İslam dünyasını, büyük İslam milletini uyarıyorum.

Büyük uyanış ve diriliş sûrunu üflüyorum.

Bu kulakları patlatacak sesi işitmeyeceklere ne yazık!

Son anda da olsa uyanıp dirilecek olanlara muştular olsun”