Nöbetçi Eczaneler
Alemlere Rahmet Efendimiz (sav),
“Dil, kalbin tercümanıdır,” buyurur.
Keza dil temizlenmeden kalp de arınmaz…
Oysa üzülerek gözlemliyoruz.
Yaşamakta olduğumuz sevgi-güven bunalımları,
gitgide herkes(im)i kuşatan önyargı zırhları,
benlikleri esir alan üstün gelme arzusu misali
nefsani-psikolojik baskılar veya sosyal savrulmalar,
asırlık eğitim ve kültür sorunlarımızla buluştukça
anlamın ve hikmetin tahtına imajlar olarak oturmaktadır.
Öyle ki; Bireyler arası ilişkilerden toplumlar arası ilişkilere kadar çoğu düzlemde anlaşamıyoruz. Ve anlaşmazlık hali, bir hayat tarzı olarak yerleşiyor.
Haliyle böylesi bir iletişim krizinden kurtulmak için
bir an evvel “dil-kalp” ilişkisi bağlamında
kişisel ve toplumsal planda tadilata girişmek zorundayız.
Dil ve kalp, ya kötülükler yuvası, kumkuması, ya iyilikler-güzellikler ovası.
Konuyla ilgili büyük bir hekim ve tıbbın inceliklerini çok iyi bilen Lokman Hekim yani Hz. Lokman’dan şu ibret verici hikaye nakledilmektedir.
Günlerden bir gün efendisi bir koyun getirdi ve ona,
— Şu koyunu kesiver, dedi.
Hz. Lokman (a.s.) da koyunu kesti.
Efendisi,
— Şimdi de o koyunun en lezzetli, en güzel, en tatlı iki organını getir, diye emretti. Hz. Lokman (a.s.) gitti ve dil ile kalbi çıkarıp getirdi.
Günler sonra bir gün
efendisi yine bir koyun getirdi ve
— Şu koyunu bizim için kesiver, dedi. Hz. Lokman (a.s.) o koyunu da kesti.
Efendisi bu kez,
— Şimdi de ondaki en kötü, en çirkin, en acı organı getir, diye emretti.
Hz. Lokman (a.s.) yine dil ve kalbi çıkarıp getirdi.
Bu duruma şaşıran efendisi merakla sordu:
— Sana, ondaki en lezzetli, en güzel, en tatlı iki organı getir diye emrettim. Sen bana dil ve kalp getirdin. Onun en kötü, en çirkin, en acı organını getir diye emrettim. Yine bu ikisini getirdin. Bunun anlamı nedir?
Bunun üzerine Hz. Lokman (a.s.), efendisine şu hikmet dolu cevabı verdi:
— İyi oldukları zaman onlardan daha iyisi, kötü oldukları zaman onlardan daha kötüsü yoktur.(*)
Saygı ve hürmetle