Keyfimin keyfi yok ki keyfe gelsin keyfince
Beyaz aynı beyazda siyah kendi rengince
Biz kötü değil idik; onlar böyle ettiler
Akılı hiç bulmadan yekpare delirttiler
Kimi insan ihsandı kimi külli ziyanat
Kimine kurban kestik, kimi ile irtibat
Sol yanı olmayanı yürütmedik ki sağda
Sol yanına kök salsak çekip kopardı ağda
Biletini kestiğimiz hep kendi gitti sandı
Gözümüzle su döktük alev bağırda yandı
İster inan- inanma bilerek lades hayat
Bir ekmek verse sana hem küflü hem de bayat
Hayali kırılmayacak kadar bir türlü kuramadık
En zalim celladın boynunu vuramadık
Bu kendi doğruların için ölmekten bir nevidir
Başkalarının yanlışlarını yaşamaktan iyidir.
Kişinin cinsiyeti kişilikte olmaz ki
Kalbi delik insanın gönülhane dolmaz ki
Aşk, yalan dünyada gerçeği aramakmış
Rapunzel’in saçını makasla taramakmış
Kınası kurumamış derdi olan şairin
Hep bir nemi vardır göz-gönül ve sairin
Gömülmeden tohum çiçek açmazmış aşka
Dibi görmeden göğe hayal kurmak da saçma.
Seni beklerken ben şair oldum belki Leyla
Uğunur içim içimde çıldırmakta süheyla
Birgün anlar tüm günler beklerken de beklenir
Çıkan çıkar hayattan da yine derdi eklenir
Karşında rakip olsam kıyamam ki ben sana
Sol yanıma dokunma yüreğim derin yara
Sen şimdi yat da gökleri seyret süslenme
Sakın düşme peşime, sakın bana seslenme
Dönüp baksam bile adım ne bilmiyorum
Kahkahama aldanma, ters tepmiş gülmüyorum…
Nilüfer Akıngül
leylifer
